ks. Adam Boniecki "Lepiej palić fajkę niż czarownice"

Jest to zbiór felietonów, publikowanych w Tygodniku Powszechnym.
Przewrotny, prowokacyjny tytuł, widziałam, że wzbudził gwałtowne reakcje na niektórych portalach.
Cenię sobie ks. Bonieckiego za spokój, wyważenie w wygłaszaniu swoich opinii. Trudno jest mi zrozumieć ataki na jego osobę. Ja wyczuwam zwykłą, ludzką życzliwość w stosunku do drugiego człowieka, szacunek nawet dla tych, którzy mają inne poglądy.
Nie odkrywa może nowych dróg w tych artykułach, ale przypomina o tym co najważniejsze w chrześcijaństwie.
Życie naznaczone jest smutkiem, strachem przed tym co nas czeka, przed nieuchronnym jego końcem. Pragniemy nadziei, nawet jeśli złudnej, to jednak często potrzebnej. Chrześcijaństwo to nie jest religia śmierci, Grobu - wszystko jedno czy pustego czy nie. W chrześcijaństwie najważniejsza jest Niedziela Zmartwychwstania, która daje Światło - niezależnie od tego jak każdy Je sobie zdefiniuje. Zdanie ks. Bonieckiego mało jest radości w Kościele. Pieśni kościelne, nawet te Wielkanocne, mówiące o radosnych wydarzeniach, są smutne,  monotonne, a kazania "śmiertelnie poważne". Można powiedzieć, że powodów do radości nie ma zbyt wiele, skoro wokół widzimy cierpienie, krzywdę. Chrześcijaństwo nie może być oczywiście rozumiane jako "wesołkowatość", ale jako wewnętrzny spokój, a jego źródłem powinna być wiara w siłę dobra. Taka filozofia życia nie jest oczywiście zarezerwowana dla chrześcijan, ale miło byłoby, gdyby byli oni jej przykładem.
Ciekawe wydaje mi się wyznanie księdza, że czuje zażenowanie podczas czytania niektórych fragmentów Biblii! Zwłaszcza tych, w których wyszydza się pogan, wyśmiewa cudzych "bożków". Okazywanie pogardy dla przekonań innych niż własne, budzi uczucie poniżenia, chęć odwetu, agresję.
Felieton napisany był z okazji koncertu Madonny w Polsce, ale odnosi się do szerszego problemu. Szacunku do drugiego człowieka nie można narzucić poprzez przepisy, zakazy (np. grania koncertu w święto katolickie). Szacunek dla innych to kwestia kultury osobistej, umiejętności społecznego współżycia. Ks. Boniecki nie krytykuje Madonny, jak czyniły to inne media katolickie. Raczej wykorzystuje tę sytuację do nakreślenia szerszego problemu.
Ks. Boniecki porusza też problem narzuconego mu zakazu wypowiadania się w mediach. Było to związane z wypowiedziami księdza na temat Nergala i jego kontrowersyjnych zachowań na koncertach. Zamiast krytycznie oceniać postawę Nergala, ks. Boniecki przypomina, że dobrze by było, gdyby chrześcijanin kierował się zasadą "zło dobrem zwyciężaj".
Dobrym podsumowaniem tego zbioru felietonów, ducha, który im przyświeca, niech będzie tekst Dezyderaty, której fragment ks. Boniecki cytuje w jednym z artykułów.

Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu, pamiętaj jaki spokój może być w ciszy.

Tak dalece jak to możliwe, nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach z innymi ludźmi.

Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchając też tego, co mówią inni: nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swą opowieść.

Jeżeli porównujesz się z innymi możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od ciebie.

Ciesz się zarówno swymi osiągnięciami jak i planami. Wykonuj z sercem swą pracę, jakkolwiek by była skromna. Jest ona trwałą wartością w zmiennych kolejach losu.

Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach – świat bowiem pełen jest oszustwa. Lecz niech ci to nie przesłania prawdziwej cnoty; wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie jest pełne heroizmu.

Bądź sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć; nie bądź cyniczny wobec miłości, albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna jak trawa.

Przyjmuj pogodnie to, co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości. Rozwijaj siłę ducha, by w nagłym nieszczęściu mogła być tarczą dla ciebie. Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.

Obok zdrowej dyscypliny bądź łagodny dla siebie. Jesteś dzieckiem wszechświata: nie mniej niż gwiazdy i drzewa masz prawo być tutaj i czy to jest dla ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki jaki być powinien.

Tak więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz o Jego istnieniu i czymkolwiek się zajmujesz i jakiekolwiek są twe pragnienia; w zgiełku ulicznym, zamęcie życia, zachowaj pokój ze swą duszą.

Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle jeszcze ten świat jest piękny…

Bądź uważny, staraj się być szczęśliwy.