Przez Kopę Kondracką na Kasprowy Wierch

To była najciekawsza wycieczka, jaką udało się nam w tym roku zrobić.
Pogoda była idealna, w wyśmienitych nastrojach ruszyliśmy z Kuźnic, by zdobywać szczyty.
Na początku szlak jest zatłoczony, bo tłumy ludzi idą do schroniska na Kalatówkach. Po rozwidleniu szlaków na Halę Kondratową robi się już przyjemniej.
W schronisku na hali zrobiliśmy krótki odpoczynek, bo przecież przed nami jeszcze daleka droga.
Teraz zaczyna się już bardziej stromo - niebieskim szlakiem wdrapujemy się na Kondracką Przełęcz.Widoki piękne, na skałach wypatrzyliśmy kozicę.
Kopa Kondracka, jeden ze szczytów Czerwonych Wierchów(2005 m.n.p.m.). 
Szlak nie jest trudny, nie ma kolejek jak na Giewont, a przyjemność ogromna, gdy "legendarny" Giewont zostaje w dole.
Nagła zmiana pogody(wysokość robi swoje) - wiatr, chmury i piękny widok na stronę słowacką. 
Pod szczytem stał ankieter TPN. Trafiło na mojego męża, który musiał odpowiedzieć na filozoficzne pytanie: "Co pana motywuje do chodzenia po górach?". Hm... od lat zadaję sobie to pytanie... .

Widok z Kopy Kondrackiej na Giewont

Krzyż Giewontu oglądany z Przełęczy

W dali widać Kasprowy - tam musimy dojść.

Kozice wychodziły dosłownie na szlak, ale tylko takie zdjęcie udało mi się zrobić.

Z Kopy, przez Goryczkowe Czuby pomknęliśmy w stronę Kasprowego Wierchu.
Szlak niby łatwy, ale trzeba uważać, bo miejscami jest wąsko.
Każde zmęczenie warte jest widoków roztaczających się na słowacką Dolinę Cichej Wody.
Z Kasprowego  zjechaliśmy kolejką, niby banalnie, ale córka popiskiwała z emocji:)

O zmęczeniu zapomina się bardzo szybko, a cudne wspomnienia muszą starczyć na cały rok.