Śmierć

Śmierć i życie G. Klimt

Świadomość własnej śmierci przeraża nas.
Nie do zniesienia jest myśl, że nagle ktoś wyłączy nam prąd, świat się dla nas skończy.
Przerażający jest fakt , że nie mamy na to żadnego wpływu , wszystko co robimy i tak zmierza do unicestwienia.
Zostanie po nas garść prochu.
Pocieszamy się , że jeszcze pamięć o nas będzie trwać. Ale to też jest ulotne. Ci , którzy pamiętają też kiedyś umrą.
Chodzimy na cmentarze, bo pocieszamy się , że o nas też ktoś będzie pamiętał, że zadba o nasz nagrobek.
Kładziemy kwiaty , znicze, aby zapomnieć o przerażającej pustce , która jest pod płytą nagrobną.
 Na nasz ludzki sposób upiększamy  śmierć.
1 listopada przyjęliśmy, dość sympatyczną w końcu, konwencję oswajania śmierci.
Zapalimy znicz, pogadamy z dawno nie widzianą rodziną ' co tam u was słychać'.
Zagłuszymy upiorną myśl o nieuchronności naszego losu...

Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu,

jaki zadaje sobie pod słońcem? 

I przyjrzałem się wszystkim dziełom,

jakich dokonały moje ręce,

i trudowi, jaki sobie przy tym zadałem.

A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem!

źródło: Biblia , Ks. Koheleta